Тынгылагъыз, айтайым, –
Жюреклеге алыгъыз,
Шафагъатын эсгерип,
Салауатла салыгъыз.

Дуния уллусу Мухаммат
Алтмыш ючге жетгенди.
Жилямукъла тёгюгюз –
Ол дуниядан кетгенди.

Жууукъ болгъан заманда
Ол дуниядан кетерге,
Аллах ийди келечи
Анга хапар этерге.

Келип айтды келечи:
«Мени Аллах ийгенди,
Сени сюйген Уллу Аллах
Тансыкъ болуп излейди».

Бу хапарны эштгенде,
Къайтып келди юйюне,
Тансыкъ болгъан Аллахны
Буйругъуна сюйюне.

Келип, юйде тура эди
Уллу къызы Фатимат.
Аны алай кёргенде,
Чабып келди къатына.

– Атам, жаным, къалайды
Сени бюгюн халларынг?
Нек мудахса сен былай,
Ауруймуду санларынг?

– Не этейим, Фатимат,
Саным къызып кюеме.
Тансыкъ болгъан Аллахха
Жаным барса сюеме.

Бу хапарны эштгенлей,
Асхаплары жетдиле.
Дауаф этип хужрасын,
Жиляй-жиляй кетдиле.

Билял эди хар эрттен
Файгъамбаргъа келиучю.
Жукълаймыды, уяумуду –
Халын соруп билиучю.

Келип айтды: ассалату
Я хабибу Зюл-Желал.
Жууап этди файгъамбар:
«Мен баралмам, ай Билял,

Иймам болсун Аубекир,
Энди бар да, хапар айт.
Анга уюсун асхапла,
Заман болду, энди къайт».

Билял деген, баш ачып,
Жиляй-жиляй къайтханды,
Файгъамбарны хапарын
Асхаплагъа айтханды.

Аубекир ёрге турду –
Иймамчылыкъ этерге.
Жилямай чыдамады –
Михрабына жетерге.

Жиляу болуп межгитде –
Къычырыкъдан толгъанды.
Асхапланы тауушу
Файгъамбаргъа баргъанды.

«Тутугъуз, мен турайым,
Межгитиме барайым,
Асхаплагъа жетишип,
Халларына къарайым».

Ёре туруп, барды ол
Межгитини аллына,
Мудах болуп къарады
Асхапланы халына.

«Ёлюм мени айырса
Сизден, – деди Мухаммат, –
Асхапларым, этеме
Сизни Аллахха аманат.

Аны зикир этип, сиз
Ол айтханны этигиз.
Ийман бла, дин бла
Бу дуниядан кетигиз...

Жаханимден, сюйсегиз,
Узакъ болур жаныгъыз,
Маулют этип, сиз Анга
Салауатла салыгъыз».

Маула я салли уа саллим
Даиман абада
Гъала хабибика
Хайрилхалкъ и куллихим...

Былай айтып, Файгъамбар
Къайтды юйюне, орнуна.
Жиляп-улуп, Фатимат
Къапланнганды бойнуна.

«Атам, жаным, ёлме сен,
Мен сени ючюн ёлейим.
Сен сау бол да, сени ючюн
Мен жанымы берейим».

«Жаным, къызым, Фатимат,
Кёпдю энди, жиляма.
Кёзлеринги сууун сюрт,
Кёпдю, къызым, къыйналма.

Хасан бла Хусейин
Келсинлечи къатыма.
Хапар берчи алагъа,
Сюйген къызым Фатимат.

Ёле туруп, къатымда
Мен аланы кёрейим,
Къууанч болуп, Аллахха
Мен жанымы берейим».

Жашла чабып келдиле
Файгъамбарны аллына,
Туудукъларын кёргенде,
Тынчлыкъ келди санына.

«Амал жокъмуду, атабыз,
Сен жанынгы бермезге?
Туумай къалсакъ, ахшы эди,
Сени былай кёрмезге».

Хасан бла Хусейин
Бу сёзлени айтдыла,
Жиляй-жиляй, экиси
Ызларына къайтдыла.

Былай эте тургъанлай,
Жабырайыл къайтханды,
Уллу Аллахны саламын
Файгъамбаргъа айтханды.

«Сор, – дегенди Уллу Аллах,
Мен тилегин кёрейим,
Не тилесе Файгъамбар –
Аны анга берейим».

«Юмметими тилейме,
Айт Аллахха, къайт кери,
Олду мени тилегим
Туугъан кюнюмден бери».

Жабырайыл къайтханды,
Мычымайын келгенди,
«Юмметинги кечди», – деп
Сюйюнчюлюк бергенди.

Хар бир адам къабырда
Арасатха къайтханды,
Файгъамбаргъа хар бири
«Нафсым-нафсым» айтханды.

Файгъамбарым Мухаммат
«Юммет-юммет» дерикди.
Хар тилегин Уллу Аллах
Ол кюн анга берликди.

Юммет эсенг сен анга, –
Хукматынгы эт тамам,
Айт, жюрекни таралтып,
«Ассалату уа ассалам».

Сиз сюйсегиз жаннетни,
Ырахат болур жаныгъыз,
Маулют этип, сиз анга
Салауатла салыгъыз.

Файгъамбарым бир шексиз
Кетеригин билгенди,
Асхапларын кёрюрге
Жаны бла сюйгенди.

Асхаплары, терк болуп,
Чабып анга жетдиле.
Салам берип, анга ала
Уллу хурмет этдиле.

Осуятын этди ол,
Сабыр-сабыр сёлешип.
«Къууанайыкъ, – деди ол, –
Жаннетледе тюбешип.

Хасан бла Хусейин –
Жандан сюйген балала,
Хасан бла Хусейин –
Фатиматха къалгъанла.

Келтиригиз жашланы,
Тобугъума салыгъыз.
Жаннетледе кёрейим,
Cay-саламат къалыгъыз.

Чакъырыгъыз Билялны,
Келсин мени къатыма.
Жюгюмю анга жюклетип,
Кёп миннгенме атына.

Сёлешигиз, айтыгъыз,
Ыразылыкъ алыгъыз,
Айшат бла Фатимат,
Cay-саламат къалыгъыз.

Билял салах къычырсын
Халкъгъа хапар берирге,
Асхапларым, жыйылып,
Жаназыма келирле.

Фазий къуйсун суууму,
Алий жуусун санымы,
Узайтмайын, береме
Бир Аллахха жанымы.

Аубекирни, Алийни
Жаназыма салыгъыз.
Асхапларым, барыгъыз
Caу-саламат къалыгъыз.

Жанны берген излейди,
Мен кесине берейим.
Юмметлерим, мен сизни
Жаннетледе кёрейим.

Сиз сюйсегиз къалмайын
Жаннетлеге барыргъа –
Ашыгъыгъыз, унутмай,
Салауатла салыргъа...» –

Бу сёзледе тургъанлай
Бир къычырыкъ келгенди.
Азырайыл болгъанын
Мухаммат да билгенди.

«Манга изми бармыды
Юйюгюзге кирирге?
Ол нюр болуп жарытхан
Бетигизни кёрюрге?»

«Ауруйд сыйлы Файгъамбар, –
Деди анга Фатимат, –
Санга изми табылмаз
Кирирге аны къатына.

Биз турабыз къатында
Аны халын сурашып,
Бар ишинге, къардашым,
Биз турабыз жиляшып».

Дагъыда бир къычырды:
«Мен кеталмам, кёрмейин,
Сюйюлюннген затны, алып,
Сюйгенине бермейин»...

«Кимди, атам, билмейме,
Сени кёрмей кетмейди.
Артха къайт деп айтсам да,
Айтханымы этмейди».

«Жан алыучу Азырайыл
Олду, къызым, Фатимат.
Сен тыймачы, кирме къой,
Келсин мени къатыма.

Ата бла ананы,
Эгеч, къарнаш, баланы –
Айырыучу, къоймаучу,
Бир бири бла аланы.

Олду сыйсыз этдирген,
Жанын алып, сауланы.
Ата-ана къоймайын,
Ёксюз этген баланы».

Эшикни ачды, кел деди
Азырайылгъа Фатимат,
Кирип келди Азырайыл
Файгъамбарны къатына.

«Келгенмисе сен манга,
Зияратны этерге?
Угъай болса, – келдингми
Жанымы алып кетерге?»

«Мен келгенме, буюрсанг,
Жанынгы алып кетерге.
Зияратны битдирип,
Сен айтханны этерге».

«Мен айтханны сен этсенг,
Сыйлы къонакъ мёлегим,
Юмметими жазыкъсын, –
Олду сенден тилегим...»

Уллу Аллахдан ол заман
Анга таууш жетгенди,
Хар тилегин Уллу Аллах
Анга къабыл этгенди.

Асхаплагъа билдирди
Хар бир затны тамамын,
Айтыгъыз деп, буюрду
Юмметлеге саламын.

«Суннетими тутсунла
Жандан сюйген юмметим.
Ала ючюн хазырды
Шафагъатым, жаннетим». –

Былай айтып, Файгъамбар
Жанын берди Аллахха,
Юммет этген бизни анга –
Шукур болсун Аллахха.

Сиз сюйсегиз, юмметим,
Шафагъатын алыргъа,
Керек болур хар заман
Салауатла салыргъа.

Жилямукъла сиз тёгюп,
Салауатла салыгъыз,
Осуятын тюз тутуп,
Ыразылыкъ алыгъыз.

Тынгылагъыз сёзюме –
Мындан оюм алайыкъ,
Анга ойлашып, тюзелип,
Жарыкъ бетден барайыкъ.

Бир жан умут этмесин
Бу дунияда жашаргъа, –
Узакъ, узун хар заман
Дуниядагъын ашаргъа.

Расул кетген дунияда
Амал тапмаз къалыргъа,
Файгъамбаргъа бермеген
Эркинликни алыргъа.

Энди, жаным, къарагъыз.
Бу дунияны халына,
Халал, харам айырмай,
Алданнганбыз малына.

Биз алдандыкъ дуниягъа,
Къалай болур халыбыз?
Айырылып жаныбыз,
Топуракъ болур саныбыз.

Ахыратны унутуп,
Ахшы амал этмейбиз,
Аллах айтхан тюз жолдан
Биз барыбыз кетмейбиз.

Келигиз, дин къардашла,
Бу халланы къояйыкъ,
Харам затны биз къоюп,
Халал ашдан тояйыкъ.

Бу дунияны артха атып,
Ахшы амал этейик.
Гюнахланы кечдирип,
Бу дуниядан кетейик.

Аллах айтхан затланы
Биз барысын этейик,
Аны бла биз аны
Рахматына жетейик.

Умут этип тилейбиз:
«Рахматынгдан эт бизни,
Сыйлы болгъан Файгъамбар,
Хатерингден кеч бизни».

Салат-салам айтайыкъ
Файгъамбарны жанына,
Асхап-асхап айтайыкъ
Юмметлени барына.

Салауатла салыгъыз,
Шафагъатын алыргъа.
Уллу Аллахдан тилейбиз
Жарыкъ бетден барыргъа.

Аллах, Аллах, я Аллах,
Гюнахланы кеч, Аллах,
Аллах, Аллах, я Аллах,
Рахматынгдан эт, Аллах.

Аллах, Аллах, я Аллах,
Тилеклени кёр, Аллах.
Аллах, Аллах, я Аллах,
Жаннетлени бер, Аллах.

Маула я салли уа салим
Даиман абада
Гъала хабибика
Хайрилхалкъ и куллихим.

Жюреклени таза этип,
Уллу Аллахха къайтайыкъ.
Ай, къарнашла, барыбыз
«Аллах, Аллах» айтайыкъ.

Хар тилеги табылыр
Уллу Аллахха къайтханны,
Жаннетлеге баш этер
«Аллах, Аллах» айтханны.

Зикир саны болмайын,
Кёп зикирге къайтайыкъ,
Бу дунияда, тохтамай,
«Аллах, Аллах» айтайыкъ.

Олду, гюнах къурутуп,
Муратлагъа жетдирлик.
Бармыд сизде, чакъырып,
«Аллах, Аллах» этдирлик?

Олду зикир жарыгъы, –
Сиз кёрмейсиз кёз бла.
Хар ауруудан сау болур
«Аллах, Аллах» сёз бла.

Сыйратдан тынч ётмебиз,
Аллах бизге ёт демей.
Бу дуниядап кетмебиз,
Аллах бизге кет демей.

Амал жокъду жашаргъа,
Ол дуниягъа къайтмайын,
Жаннетлени тапмабыз,
«Аллах, Аллах» айтмайын.

Ийман бла, дин бла
Ол дуниягъа къайтайыкъ.
Кече, кюндюз, тохтамай,
«Аллах, Аллах» айтайыкъ.

Сыйрат, мизан къутулуп,
Жаннетлеге ётейик,
Сабий къалмай, къарт къалмай,
«Аллах, Аллах» этейик.

Инша-Аллах, къутулуп,
Жаннетлеге кетербиз,
Анда къалмай юмметлер
«Аллах, Аллах» этербиз.

Хар къайгъыдан къутулуп,
Жаннетлеге жетишип,
Хурла бла къычырып:
«Аллах, Аллах» этишип.

Сыйрат-мизан къутулуп,
Жаннетлеге киргенде,
Къалмай мукъмин къычырып:
«Аллах, Аллах», – дегенде.

Къалдырмасын Уллу Аллах
Бир жамалын кёрмейин,
Туура айланып, биз анга:
«Аллах, Аллах», – демейин.

Амин, амин, я Аллах,
Амин, амин, я Аллах,
Амин, амин, я Аллах,
Амин, амин, я Аллах,

Муну жазгъан жетгенди
Юч он бла жетиге.
Жаннет юлюш тилейди
Мёчюланы Беккиге.

Амин, амин, я Аллах,
Амин, амин, я Аллах,
Амин, амин, я Аллах,
Амин, амин, я Аллах.

Кязим, харип, сен жаздынг
Файгъамбарны халларын.
Санга Аллах жол берсин,
Узакъ болсун саламынг.

Амин, амин, я Аллах,
Амин, амин, я Аллах,
Амин, амин, я Аллах,
Амин, амин, я Аллах.

Я архама ррахимия.
Бирахматика.

1896