НАРТЛА! МАЛКЪАР - КЪАРАЧАЙ НАРТ ЭПОС
НАРТЫ! ГЕРОИЧЕСКИЙ ЭПОС БАЛКАРЦЕВ И КАРАЧАЕВЦЕВ

ТЕКСТЫ

II. ЁРЮЗМЕК БЛА САТАНАЙ

Эртте-эртте, нартланы бир заманында жерни иеси, таматасы Ёрюзмек эди, кёкню таматасы, тейриси уа Фук эди. Ала бир бири бла кюреше тебирейдиле да, Ёрюзмек, кёкге чыгъып, Фукну хорлайды. Андан ол жерге Фукну кючю бла энеди, аны къанатларына минип. Кёкде ёлтюрмей, жерге алып келеди да, терен уругъа атады.

— Мен — кёкню иеси, Ёрюзмек а — жерни иеси. Мен анга къалай хорлатдым, не мадар бла хорлады мени Ёрюзмек? — деп, Къызыл Фук кёп оюмла, сагъышла этеди, ачыудан кюйюп, бишип болады.

Ёрюзмекни бир жауу Фукга къачаргъа болушады, къайдан эсе да биледи да Ёрюзмек Фукну уругъа байлап атханын. Фукну эркин болгъанын билгенде, Ёрюзмек аны ызындан къууады. Ол заманда Фук Ёрюзмекни суугъа батдырады да, бузлатады. Фукга хорлатханын билгенден сора, Ёрюзмек анга:

— Кесими къылычым бла ур да башымы кетер, мени былайда термилтип къойма да, — деп тилейди.

Ёрюзмекни къылычы уа сейир болгъанды: Фук аны бла урса, ол Ёрюзмекге болушлукъ этерик эди. Ёрюзмекни къылычы алай болгъанды: кесинден башха адам аны алып урама десе, ол адамны кесин уруп болгъанды. Фук аны билгенди да тиймегенди ол къылычха:

— Сени къылычынг санга жан берликди, мени уа жанымы аллыкъды!— деп, Ёрюзмекни андан да бек бузлатып кетеди.

Ёрюзмекни бузлап тургъанын билип, нёгерлери анга болушлукъ этип, ычхындырадыла. Фук а, кёкге барыргъа да къоркъуп, жерде бугъуп айланады. Алай Ёрюзмек, аны жангыдан излеп, табып, ёлтюрюп къойгъанды.