НАРТЛА! МАЛКЪАР - КЪАРАЧАЙ НАРТ ЭПОС
НАРТЫ! ГЕРОИЧЕСКИЙ ЭПОС БАЛКАРЦЕВ И КАРАЧАЕВЦЕВ

ТЕКСТЫ

IV. ДЕБЕТ — АЛАУГАН — КЪАРАШАУАЙ

Бир кюн Алауган, Гемудагьа миниб, джолгъа чыкъгьанды. Бара барыб бир чегетге киргенди. Чегетни ичинде — бир мазаллы юй. Юйню ичинде — бир эмеген къатын. Къатын джюн тарай тургьанды, эки эмчегин артына атыб. Алауган: «Ой, анай, анай»,— деб, чабыб эмчегин ауузуна алгъанды.

— О балай, балай! Дженгил балай болдунг, ансы сеннге этерими биле эдим мен,— дегенди эмеген къатын.

— Дженгил анай болдунг, ансы сеннге этерими мен да биле эдим,— дегенди Алауган да.

Отда бир уллу эт къазан къайнайды. Эт бишгенден сора, къатын тынгысыз болгъанды, эт аман болуб къалады деб, алай а къазанны тюшюралмагьанды.

— Ким тюшюрлюкдю къазанны? — деб соргъанды Алауган.

— Джашларым.

— Мен тюшюрейим.

— Тюшюр.

Алауган эт чоюнну отдан тюшюргенди.

— Джашла келселе, сени ёлтюрлюкдюле,— деб, эмеген къатын Алауганны джашыргьанды. Кеч бола аны джашлары юйге джыйылгьандыла.

— Уф, пуф! Адам ийис, адам ийис,— деб къычыргъандыла.

Аналары джукъ айтмагьанды. Сора ала бери айланыб:

— Къазанны къалай тюшюрдюнг? — деб соргъандыла.

— Мени сизден сора да джашым барды.

— Къайдады да ол?

— Анга джукъ этмезге сёз беригиз, кёргюзюрме.

— Беребиз, беребиз.

Къатын Алауганны чакъыргьанды.

Эмеген къатынны джашлары сейир болуб — не айланаса, не адамса? — деб соргъандыла.

— Кесим келечи болгъаным ючюн кечигиз, мен сизни эгечигизни тилей келгенме,— деб, джууаб этгенди Алауган.

Эмеген джашла къуш-муш болгьандыла, тюрлю-тюрлю оюнлада Алауганны сынаб кёргендиле. Сора бары да ыразы болуб, эгечлерин бергендиле.