Кесиме ушаш кёп сабийли Гуа,
Жашайса, жарлылкъ ызынгдан къууа.
Бир къыйындан къутулсанг, бири тууа,
Борчунг кёп, амалынг аз, тёлюнг ууакъ.

Ёз халалынг Хау, тон да тигеди,
Чепкен согъуп, сизни кийиндиреди.
Буйрукъ жетсе, кюченгисин этеди,
Тюнгюлмейин бешик тебиретеди.

Къайгъы, жарсыу сизге толу жетеди,
Жашауугъуз аман бла кетеди.
Амалсызлыкъ сюегингден ётеди,-
Жер зулмусу, кёк да бек чиркитеди.

Аллах, мени сейирим кем тюйюлдю,
Буйругъунг барыбызгъа тенг тюйюлдю:
Гуа, харип, юйюр жюгюн элтеди,
Жарлы Хауа къыйын жашау этеди.

Ишим тюйюл буйругъунгу сёгерге,
Тюзлюгюнгю алама мен нёгерге.
Алай а – хакъ, къайдан чыкъды бу бедиш,
Хурметинге келишмеген терслик иш:

Биреу – бийди, кёзюбюзге тебинед,
Ол кесине аллах кибик кёрюнед.
Ат ойнатып, аман айтып, керилед,
Бу эркинлик анга къалай берилед?

Биреу – жарлы, мени хоншум Гуалай,
Къыйынлыкъгъа кёз ачады туугъанлай.
Ишлейди ол, эшек кибик, бир талмай,
Дагъы турад жарлылыгъы буугъанлай!

Жарлы Гуа, къарт болгъанса, ёкюне,
Кёп жилядынг, умутларынг ёчюле.
Нетеймк, палахла бизге ёчдюле,
Барабыз биз къыйынлыкъны кётюре.

1915