«Жар башында таш юйчюк –
Кесеу башлай къаралсын!
Мени жауум, жаш болуп,
Сюйгенине таралсын!..

Къая аллында кёкбаш юй
Шекер тузлай эрисин!
Мени жауум, къыз болуп,
Сюйгенине термилсин!

Эки жаны – бийик тау –
Бир бирине оюлсун!
Сюйгенлени къоймагъан –
Арасында жоюлсун!

Мен да барып бусагъат
Къабырынга кирирме.
Не жюрек къыйынынгы,
Сормагъанлай билирме.

Мен туумай къалгъанлыкъгъа,
Не боллукъ эди санга?
Сен туумай къалгъанлыкъгъа
Не боллукъ эди манга?

Быллай бир кюер кибик,
Сен не кёрюндюнг манга?!
Быллай бир сюер кибик,
Мен не кёрюндюм санга?!

Тюзледе субай чыбыкъ
Кёрмегенми эди жаным?
Тюкенде орус сурат –
Кёрмегенми эдинг аны?

Сенсиз къалгъан дунияда
Мен къалай жашар эдим?!
Ауазынгы эшмесем,
Акъылдан шашар эдим.

Сыфатынгы кёрмесем –
Кёрге кирип кетерем,
«Кел»,– дегенде, келмесем,
Кесими асмакъ этерем.

Энди сен ёлюп кетип,
Бу дунияда не манга?!»
Олсагъатдан жан берди,
Къалай тёзер эди анга?!

***

Бир ауруудан аурулла,
Бир ауруудан ёлдюле,
Бир кьабыргъа кирдиле,
Орталарын бёлдюле.

Къоямы эди атасы
Орталарын бёлдюрмей!
Кюйсюзлюгюн кёргюзтмей,
Анда да бир ёлтюрмей!

Ол эки да жарлыгъа
Бир жаназы этдиле,
Забакъланы серряйла
Бирем-бирем кетдиле...