Марий, мени тиним — санат, джаным — сен.
Джолда къалгъан къыйын болуб ёлюмден,
Мен джанымы тёбен этдим тинимден.
Къуллукъ ючюн сюймеклигин сатхан джан,
Ол болса да джырчылагъа бюгюн «хан»,
Сатлыкъ ауаз чыгъарыкъды джырындан...

Бек билеме, Марий, аны ахырын —
Джауларымы таша джазар джырларын,
Биреуню да «о-хахай!» — деб джырларын...
Ала — халкъны махтаб серге ийгенле,
Бирде джылар тиегине тийгенле,
Учузлукъ бла «махтау» кёлек кийгенле!

Джырлагъан а, джау болса да миллетге,
Халкъ табынад «Джуртда джангыз терекге».
Табыннганча, себеб излеб джюрекге.
Тюзлюк джокъду бу ачыулу дунияда,
Аны табмай Шекспирде не Хайямда,
Сюелгенем, джангыз назча къаяда.

Оноу этдим, ышыкъ излеб кёрюрге,
Кесимден бек бу ышыкъсыз тёлюге.
Тынч тюл эди, Марий, сенсиз ёлюрге...
Тыныш излеб кёрдюм бир да понахсыз...
Джууукъ табдым, болгъанымда мадарсыз...
Кёч, ёлгенни кечген кибик амалсыз...

1986 дж.