Юшюген къар аякъ тюбде къансыйды,
Къышхы кече бир джолоучу джарсыйды,
Хар бир мешна джетиб озса ызындан,
Ачыу чыгъа, къама кибик къынындан,
Бир сагъышха тийиб ауузу къамайды,
Джара тюшген сагъыш сарнаб джылайды:

Ойрасы:
«Сууукъ къарам нек бурулмайд
Джылы саламгъа?
Кечегиде нек ийнанмайд
Адам адамгъа?

Къар къансыйды, джан джарсыйды, джол узакъ.
Бир къауумла мешналадан къарай, сакъ
Озадыла, болущургъа «мадар джокъ»,
Ким биледи, тохтасала тиер окъ,
Не уа кирир сыртларындан бир бычакъ,
Аны ючюн озадыла хар ким сакъ.

Ойрасы:
Аяз сорад ачы улуб,
Джара тамагъын:
«Урлатханмыд адам улу
Ийнанмакълыгъын?!»

Заман атлаб барад кече ортадан,
Джолоучудан сора джокъду джолда джан,
Узун джолну кёрюнмейди чырт учу,
Арыгъанды, баралмайды джолоучу,
Ийнанмайды анга келлик мадаргъа,
Бауурундан джыгъылгъанды ол къаргъа.

Ойрасы:
Къардан джылыу тилегенча,
Джайыб къучагъын,
Сюркеледи, излегенча
Ийнанмакълыгъын.

Сууукъ тангны къабыр шошлукъ джесирлеб,
Бусакъла да сын ташлача симсиреб...
Къардан болуб джолоучуну кебини,
Излемейди энди сени не мени.
Кёб да турмай басындыла мешнала,
Ийнаналмай къарайдыла адамла.

Ойрасы:
Кюн да тийди, шош аламгъа
Тёге джарыкъны,
Излегиз! — дей адамлагъа, —
Ийнанмакълыкъны.

1984 дж.