«Адамланы кёбюсюию мени ангыларгъа мыйылары джетмейди. Ангылагъанла бар зселе да, ала меннге зарланнган зтедиле. Фахмулуланы не заманда да сюймегендиле. Мени халым мийик къаяда джангыз ёсген терекчады. Мени юсюмден заман к ecu хапар айтыр!» (Бир танышымы аитханы)
«Джангыз терекме къаяда» —
Дейсе, терс айтаса аны!
Бу къыяулу дунияда
Нек излейсе тамамлыкъны?!
Кёлюнг къалмасын сёзюме,
Секирмесин бир мыйыгъынг,
Айтайым къабар кёзюнге:
Кёбдю халингде къыйыгъынг!
Сен, игиди — деб махтагъан,
Бир адамны кёрмейме мен.
Фахмунг ючюн, сеннге дагъан
Болур эдим — дегенни, сен
Чиркитесе, ишек этиб —
Махтауума «джабышад» деб.
Ол кетед джанына джетиб,
«Бу къурджур джан нек шашад?» — деб.
Сен билмейсе кечим сала,
Тели бла да тенглик излеб,..
Сен билмейсе арый, тала,
«Дунияда тюзлюк болсун!» — деб.
Къайда тюзлюк?! Къайда терслик?!
Уллу Аллах чек салмагъан
Затлагъа уа, адам нечик
Салмайд, болса да акъылман?!
Ушамайса бишген джашха,
Фахмунг барды, анга джокъ сёз...
Фахму башха, акъыл башха...
Сакъла, акъыл джыйгъынчы тёз!
Фахмунгу джетсе акъылынг,
Сеннге сабырлыкъны берир,
Ол заманда сени халкъынг
Кёзюнге ариу кёрюнюр.
Кёб адамны сынарыкъса,
Терсни акъъшынг бла джыгъа...
Ма ол кюнде санарыкъса
Сен кесинги насыблыгъа.
Айтдырмасын Аллах гюнах,
Хар неге да кеси тёред...
Аслам фахму берсе Аллах,
Энчи насыбны аз беред.
1986 г.
