Биринчиси – ийнаныу
Бир Аллахны кесине,
Табынып бирлигине,
Шек келтирмей эсине.

Тюрленеди хар алам,
Тюрлениучю – хадисди,
Аланы тюрлендирген –
Къадир Аллах мухдисди.

Аллах тюрленмез, – анга
Хадис болургъа жокъ жол,
Мухдис да болмайды Анга.
Аны ючюн къадимди ол.

Жукъдан туумады Аллах,
Аллахдан жукъ туумады,
Бир Аллахха тенг болуп,
Анга тенглик тутмады.

Жокъду ауалы, ахыры,
Керек болмайды халкъгъа.
Халкъла керек болалла
Хар заманда ол Хакъгъа.

Кёкде, жерде, онг-солда,
Алда, артда демейбиз –
Къалайгъа да жетишген
Бек уллуду дейбиз биз.

Кёкле, жерле – хар алам
Аны уллулугъуна
Кёре бек гитчедиле.
Бой салып буйругъуна.

Ол хар жерге жетипди,
Кёрюнмеую былайды:
Кесине жабыу салып,
Ол жашыртын сынайды.

Къат-къат къарангы жабыу,
Дагъы къат-къат нюр жабыу
Салгъанды да кесине,
Жокъ Аны кёрюу, табыу.

Аны кесин кёрюрге
Бизге тёзюм бермеди,
Бу жерде кёрюнюрге
Ол тийишли кёрмеди.

Дуниягъа бизни ёлюрча
Жаратханды да – ёллюкбюз,
Жаннетде уа ёлюм жокъ,
Анда Аллахны кёрлюкбюз.

Аллах угъай, мёлек да
Кёрюнмез расуллагъа,
Бу да мёлек тюрсюнде –
Тюшюнюрюк къуллагъа.

Файгъамбар Жабырайылдан
Тилеп, кёрюнюп къалды. –
Олсагъатдан ойсурап
Жабырайыл сермеп алды.

Ол да адам тюрсюнде
Келди файгъамбарлагъа,
Адамча айтып берди
Уохийни да алагъа.

Муса айтды: «Я Раббий,
Кесинги кёргюзт манга:
Жаным тынчайыр ючюн,
Мен бир къарайым санга».

Аллах айтды: «Муса, къой,
Кёралмазса сен мени,
Алай ол таугъа къара, –
Тынчайтайым мен сени.

Энди сен иги къара, –
Тау тёзалса, кёрюрсе.
Андан сора жанынга
Тынчаймакълыкъ берирсе».

Сора Аллах ол тауну
Юсю чакълы ачылды.
Тау, муру-чуру болуп,
Букъу болуп чачылды.

Муса да, аны кёрюп,
Тёзалмайын, сыгъылды.
Эсин ташлап, ойсурап,
Алайчыкъда жыгъылды.

Бир Аллах жабыуларын
Кеси кесинден алса,
Ол таулай болур хар зат,
Аллах кёрюнюп къалса.