Сары атым, джаллы азыгъы болгъан атым,
Не эсе да эсге келди эсги атынг.
Акъджал дейем мине тебреб джасандырсам,
Акъджал дейем тойда, чарсда айландырсам.

Айтханымы эте эдинг бирин бузмай,
Бир кере да къалмагъанма санга базмай,
Кёб джоллада джюрютгененг сыртынг талыб,
Бир кере да сындырмайын артха къалыб.

Бюгюн сени ол сыфатынг эсге келди:
Тик сенчадан анам хариб бизге энди,
Мени аллымда сен тесукъа этдинг тамам,
Бизге къараб ышарылды сора анам.

Уяу болдум. Сагъыш зтдим. Хошлукъ табдым.
Тюш къоркъууун сабийледен кери атдым.
Джораладым: сени керти джаллы сойду,
Мени уа зар, адам бетли бёрю джойду.

Къадарыбыз ушаш болуб экибизни
Аны ючюн кёрдюм сени бир ишексиз.
Джаллы азыгъы мен да болдум, ажым этдим,
Къыйынлыкъны бир тюрлюсюн джырыб ётдюм.

Сары атым, сен термилмей ёлюб кетдинг,
Мен сау къалыб ёлюк кибик джашау этдим.
Тилчи тили аягъыма кишен салды,
Атлатмайын джашау уму кючюн алды.