Гитче джашчыкъ джер сурат бла ойнайды.
Аны буруб сейир болуб къарайды.
Бир тохтатыб бармагьы бла тюртеди.
Бирь- башыбла урур халда марайды,
Бир симсиреб оюууна къарайды,
Бир кюледи джер суратны къучакълаб...
Халкъ къарайды аны кёзден ийнакълаб.

Эй балачыкъ, чыкъча, таза сыфатынг,
Джокъду сени оюнчакъдан хапарынг,
Ол джерди деб, алкъын акъыл этмейсе,
Аны юсюнде болгъан затны билмейсе.
Зарлыкъ, сатлыкъ, тил джюрютюу, тенгин атыу,
Ауруу кючю, уруш заран, ёлюм ачыу,
Ашхы, аман, таза джюрек, келепен –
Бары джашайд ма бу джерде болуб тенг.

Аякълана, аякъ тирей, эсинг къата,
Сен къарарса тёгерекге, кёз ау ата...
Эшитирсе сен онгсузну джылагьанын,
Ана, бала бир-бирине таралгьанын.
Кёлюнг сынар терсликлени кёре-кёре,
Джюрек азар хар тайгъаннга джылау бере...
Ол заманда ма бу тукъум ойнамазса,
Ма бу джерге былай джарыкъ къарамазса.