Мени сюймекликден хапарым джокъ эди,
Аз акъылымы алгъынчы,
Кирпиклерими къакъмай къарайма,
Кёзлерим кёрмей къалгъынчы.

Сен — майда чыкъгъан гокка хансчыкъ,
Мен да джел болуб урама,
Сенге сюймеклигим ауруу болуб тийгенди
Сеннге термиле турама.

Сен джазгъы кюнню кюн таягъыса,
Нюрюнг бетингден тиеди,
Билдиралмайма, джанама, кюеме,
Джюрегим сени сюеди.

Хар эртден сайын чыгъыб къарайма,
Ариуум джашагъан элчикге,
Тарыгъыуларымы мен да айтама,
Сизни таба ургъан джелчикге.

Тарыгъыуларынгы барыб айтайым деб,
Джел мындан алыб кетеди,
Джел андан урса, джууаб къайтса
Джаш джюрегими мыдах этеди.

Сюймеклигими неге билдирдим,
Неге кюймедим ичимден,
Неге билмедим болгъан адамладан
Бу сюймекликни юсюнден.