НАРТЛА! МАЛКЪАР - КЪАРАЧАЙ НАРТ ЭПОС
НАРТЫ! ГЕРОИЧЕСКИЙ ЭПОС БАЛКАРЦЕВ И КАРАЧАЕВЦЕВ

ТЕКСТЫ

III. СОСУРУКЪ/СОСУРКЪА

Эртде заманлада Сосуркъа деб бир Аллах сюйген джигит адам болгъанды. Ол заманлада адамла къыйын, къарангы джашауда джашаб, неден да къоркъа, буюгъа тургъандыла. Эмегенле деб бир затла болгъандыла, кишиге тынчлыкъ бермей тургъан. Ол эмеген деген затладан сора дагъыда сарыубек, алмасты деб да ол заманлада кёб затла адамланы онгларын алыб, инджитиб тургъандыла.

Сосуркъа бек кёб джерде, кёб аман затланы хорлаб, алагъа болуша тургъанды. Сосуркъаны хапары джетмеген, аны юсюнден эшитмеген адам болмагъанды. Бир джолда саулай эки-юч элни ашаргъа бегиб тургъан эмегенни да ёлтюргенди.

Былайда, Къумушну бери джанында, бир уллу таш бар эди да, ол ташны юсюнде аны атыны, кесини да аякъ ызлары тюшюб тюрленмей тургъанын кёзюм бла кёргенме. Биз Азияда да айланыб келгеникде да, ол таш ма алай тюрленмегенлей тура эди. Энди ма, былтыр, ким эсе да, бу юй ишлегенлени бири болур, ол ташны ууакъ таш этгенди да къойгъанды. Ол да къайсы ассы болгъан эсе да, аллай сыйлы ташны къурутхан? Андан сора таш къуруб къалгъанча! Ма, мен билгенча, Сосуркъаны хапары алайды.