Сабырлыкъны сизге баям этейим,
Сабыр этген – адам игисид дейим.
Сабыр этген кери болур хатадан,
Кёп сёлешмез керексизге тёкмез къан.

Сабыр адам сылылыкъгъа жетишир,
Анга хурмет, ырысхы да терк келир.
Жюреги токъ, кёлю иги сабырны,
Сабырлагъа даулет, ийман табылыр.

Мени досум – адамланы сабыры,
Хатери кёп, тенгиз болур акъылы!
Сабырлыкъны бети толу нюр болур,
Сабыр къылгъан тыягъына да сорур.

Душманны да сабыр къылыч ууатыр,
Ургъанны да, женгил жыгъып, уялтыр.
Якуб файгъампар кёп турду термилип,
Сюйген баласын сау кёрюрюн билип.

Сабыр болуп, ол Юсюуфну сакълады,
Аллах аны сабарлыгъын махтады.
Сабыр къалгъан жетер бар муратына,
Андан кючлю жокъду мени сартына!

1920