Хажи Локъман ауушханды,
Ичер сууун тауусханды,
Асанланы жилятханды,
Бизни жерге къаратханды.

Ким жилямаз аны танып,
Келиучю эд ишден талып,
Назму этдим ичим жанып,
Бюгюн мухахирсиз къалып.

Аз болду бир адам саны,
Жунчутду бек Асанланы,
Къойду бу фана дунияны,-
Алахха аманат жаны.

Биринчи гъалимед ёзю,
Балдан татлы эди сёзю,
Хар затха жетеед кёзю,-
Бюгюн кетди бизден ёлюп.

Дагъыстаннга баргъан заман,-
Излеп жахилликге дарман,
Къаст этди илмугъа хаман,
Гъалимлиги болду баям.

Жашлай илмугъа кюч салды,
Хар илмудан файын алды,
Ол бизден кёп ангылады,
Китапла да басмалады.

Жокъ эди юсюнде айып,
Турду халкъгъа билим жайып.
Жатмады бир кюн тынчайып,
Кетди дуниядан тайып.

Хаж къылыргъа бирге баргъан,
Межгитледе билим алгъан,
Кёп тиллени ангылагъан,
Жюреклеге сабыр салгъан,-

Динни булбул къушу учду,
Къара жер къарнына тюшдю,
Жууукъ, тенг ачыудан бишди,
Дуниягъа тарлыкъ жетишди.

Жерге кирди халкъны жаны,-
Алтын чыкъгъан магъаны.
Илмусун тергесенг аны –
Тенгсизча, толкъунду саны.

Ауду жемиш терегибиз,
Магъдан алгъан керегибиз,
Юзюлдю онг билегибиз,
Бушман болду жюрегибиз.

Дагъыстандан келген заман,-
Межгитни жангыртды хаман,
Халкъны тилин этди баям,
Болду жарыкълыкъны жайгъан.

Колхоз, артель деди туруп,
Сёлешди ол, жыйып къуруп,
Жангыгъа жолну ызлады,
Бир оноуну да бузмады.

Хар илмудан хунер алды,
Халкъны бек тюз жолгъа салды.
Юйретди ол ариу халны,
Ёлгюнчю гъалимлей къалды.

Хунери жайылды халкъгъа,
Хадис къуллукъ этди хакъгъа.
Душманед адеби жокъгъа,-
Дагъыда аман жорукъгъа.

Эки кере хажгъа барды,
Ашсыз, суусуз да кёп къалды,
Арымады не талмайды,
Ол да тоюп кеталмады.

Бир талай жылланы турду,
Китап, къалам ол буюрду,
Халал, харамны айырды,
Халкъгъа излдеи хайырны.

Берди халкъгъа уллу файда,
Арымады къышда, жайда,
Алдатмады сомгъа, шайгъа,
Аны кибик энди къайда!

Байрым кюн жумагъа келди,
Жамауатха ууаз берди,
Жума намазгъа сюелди,
Кёп игиликге тиледи.

Андан сора юч кюн кетди,
Муххаррам ай тамам жетди.
Аны алты кюню ётдю,
Аллах ёлюм буйрукъ этди.

Къыйын ауруу тийип, жатды,
Ёлюм акъсуундан тартды,
Бетин, кефин женгил атды,
Жамауатны кюню батды.

Ажалгъа дарман келмеди,
Кече ортада жан берди.
Сюйген адамын кёрмеди,
Бир кесек ауруп ёлмеди.

Маркъум болуп Локъман былай
Юй ахлусу къалды жиляй.
Хар ким жан-жанына къарай,
Жулкъун, къолтукъларын талай.

Къалды бары мубарикден:
Мужурасы – Шаркъгъа элтген,
Китаплары – суал этген,
Акъыл сёзю – хар ким эшитген!

Ол кюн бек уллу ярс болду,
Жарыкъ кюнюбюз чарс болду,
Оюлгъанды бек къалабыз,-
Энди неге саналыбыз…

1931