Жаннет деген олду, халын айтайым,
Къулакъ салып тынгылагъыз хар дайым.
Хадиследе кёргениме къайтайым, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Ачып жерде бизни ючюн жаннетин,
Жаратханды ашын, сууун, шербетин,
Земзем сууун, алхам-тюрлю кёгетин, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Ишлегеннге жаннет эшик ачылыр,
Нюр тёгюлюр, шафауатла чачылыр,
Махтау, рахму, кечгинлик да табылыр, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Зулмучула жаханимге кирирле,
Сюеклери жаннган отда кюерле,
Кеч билирле, тобукъларын тюерле, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Сыйлы къулла сафарларын сюерле,
Жетмиш тюрлю дарий кийим киерле,
Бир бирине салат-салам иерле, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Хар адамны тюзлюгю терк билинир,
Ахыратда юлюш болуп келинир,
Анга кёре сайлау, къуллукъ берилир,–
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Тюплерине алтын тахта салыныр,
Тюбю бла татлы суула барылыр,
Хар бир ичги анда халал болунур, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Къолларында нюр тыйылмаз жарыкъдан,
Къыйналмазла не жылыдан, сууукъдан,
Инжилмезле бир да анда тарлыкъдан, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Кёгетлери тюрсюнюнде бир болуп,
Чайнагъанда, хар бириси минг болуп,
Ол зауукъгъа жетиширик ким болур? –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Неден сюйсе, келип андан ашарла,
Тюплерине атлес тёшек атарла,
Бу зауукъгъа кирип, анда жашарла, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Ол зауукъгъа насыплыла жетерле,
Сыйлы Аллахха зияратла этерле,
Ассы къулла андан узакъ кетерле, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Кюрешейик ийман бла ёлюрге,
Сыйлы Аллахны анда нюрюн кёрюрге,
Жаныбызны хакъ жолуна берирге,–
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Кязим хажи шашханлагъа кюеди,
Амал бла жукъ тапмазын биледи,
Гюнахлары кечилсин деп тилейди,
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Сыйлылыгъы жарты болмаз не такъыр,
Кязимни да жаннетинге сен чакъыр,
Къайры барса, рахмат тилейд ол факъыр,
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Келиннгенди бу дунияда хыйсапха:
Я-раппана, салма уру азапха,
Атма бизни харап бла илкъапха, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Хар адамны сыйрат бла къууарла,
Гюнахларын, сууапларын сурарла,
Ахыр-ауал, анда сюдню къурарла, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Китапларын алып келип берирле,
Гюнахларын, сууапларын кёрюрле,
Гюнахлыны кер агъачха керирле, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Кимни келир онг жанындан китабы,
Хар ишини анда болур хыйкъабы,
Кимни къууанч, кимни жиляу хыйсабы,
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Кимни артдан, солдан алып келирле,
«Окъучу!» – деп, бетин ачып берирле,
Бу дуниягъа ойлашмагъан телиле,–
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Ол деп, бу деп, сылтау этип башларла,
Сокъуранып, хap ким эсин ташларла,
Башыбызгъа жетиширик ишлелле, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Хазыр сылтау къабыл болмаз биреуге,
Себеп келмез жал барыудан, тилеуден,
Башха къалмаз жаханимге сюрюуден,–
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Не ючюн Аллах кёкню, жерни жарытды?
Акъыл берип, аны бизге танытды? –
Барын толу адам ючюн жаратды,–
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Бизни ючюн Къуран, китап эндирди,
Гюнах, сууап, ахшы, аман билдирди,
Жерни, сууну аны кибик сюйдюрдю, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Алдадыкъ биз файгъамбарны кёп кере.
Чархыбызны Аллах этдик кёз кёре,
Энди бизге ол чархыбыз не бере? –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Келигиз, биз ассылыкъдан къачайыкъ,
Жюреклени игиликге ачайыкъ,
Кёзюбюзден къан жилямукъ чачайыкъ, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Айбат ишге арытайыкъ санланы,
Ийман бла кетерейик жанланы,
Кёп жыймайыкъ къолгъа фитна малланы, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Кязим хажи жалгъан зикир этмейди,
Игилик – аз, гюнях бизден кетмейди,
Факъыр, сёзю чапыракъдан ётмейди, –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.

Кёпле кетген бу дуниядан кетербиз,
Сакъ жауунлай, юркген атлай ётербиз,
Дуния малын, хазналарын не этербиз? –
Алданмагъыз ахырзаман дуниягъа.