Алтын — багьа, адам — учуз, тынчлыкъ джокъ,
Тазалыкъны аллында кир — буруула...
Ай джарыкъны тешиб ётдю энтда окъ,
Ахсынама, онгдан солгъа бурула.

Кимге болду ахыр кече, бу кече?
Ой, анам! — деб, ким сарнатыр анасын?
Къатылыкъгъа, бетсизликге джокъ ёлче,
Толгъан эсим къайсы бирин санасын?

Санаудан да, сарнаудан да джокъ себеб,
Болумумча сёлешеме ачыкъдан...
Мен джояма айлыпьымы, эсеблеб,
Сакъласам — деб, — юйдегими ачлыкъдан.

Кюрешсенг да аямайын санынгы,
Хакъынг толу тюшмез къолда берчлеге.
Кертиликден къутхарыргьа джанымы,
Мен кирирмем, Диогенча, бёчкеге?

Кёлюмдегин джаздырайым къаламгьа,
Джокъ этгенча джерде хар бир палахны.
Ийнанайым хар гюнахсыз балагьа,
Джюрегимде дайым сакълай Аллахны.

1993 дж.