«...Тиймегенча бир джаннга ёмюрде хатанг,
Ёле тургъан къойну кес!» — деди къарт атам.
Амалсыздан бойсундум къартны сёзюне.
Башын тута, къарадым къойну кёзюне.

Кёзюнде уа мен кёрдюм зугул бетими,
Джыламукъда джуууна, бетим тас бодцу.
Ким эсе да сылгъанча мени этими,
Бир кесекге кёз аллым къызыл чаре бодцу.

Кетген кече тюшюмде кёрдюм биягъы
Джыламукъда джуууннган зугул бетими,
Тыпырдагъан джазыкъны джити туягъы
Сермеб кесди къамалай джалан этими.

Ачый болур джарам? — деб келмед эсиме...
Къызыл эди саулай джер къандан толгъандан.
Мен акъырын шыбырдай эдим кесиме:
«Къурман болгъан тынчды-тынч, джалдат болгъандан!»

1978 дж.