Мен бир инсан. Жашадым. Жанды отум.
Темир да тюйдюм, кеп китап окъудум.
Таматагъа сакъ болдум, ерге къопдум,
Бир Аллахдан, артыкълыкъдан къоркъдум.

Къалырла крюгюм, тешюм, чегючюм,
Жашадым, къуллукъ да этдим эл ючюн,
Бир адам кетмез кёрюрюн кергюнчю,
Жашауун этип, беририн бергинчи!

Мен ёлюрме, жаназыма келирле,
Жаннет тилеп, ыразылыкъ берирле.
Сёзюмю, акъсакъ бутуму эскерирле,
Жарлы Кязим, жиляй-улуй кетди дерле.

Асыл къартла келип, дууа тутарла,
Эгечлерим акъ чачларын жыртатрла.
Къарт парийим да тешге чыгъып улур,
Жамауат арбазымда юч кюн турур.

Къабыр сууукълугъу къысар этими,
Мингкир, Накир билирле ниетими,
Тилегим жарытыр анда бетими,
Екюлюнлей къалырма юмметими.

Тийре къартла гюрбежими къатында
Экиндиле ла-илаха айтырла.
Уятырла кер шошлугъун, эсими,
Инши-Аллах, эл унутмаз кесими.

1943