Дуниягъа ийнанмагъыз,
Ёлюмню унутмагъыз,
Дунияны къууанчына
Узакъ умут тутмагъыз.

Дуниягъа ийнаннганма,
Ёлюмню унутханма,
Жаш ёмюрюм кетгинчи,
Узакъ умут тутханма.

Ахыратны унутханма,
Дуниягъа къыйналгъанма.
Сормай уруп жыгъар деп,
Энди уа ийнаннганма.

Дуния бир аман затды –
Ийнандырады жаман.
Акъылы болгъан киши
Инанмаз анга, баям.

Не ассылыкъла этдим –
Аллахым кечсин аны.
Аллахым, сен кечмесенг,
Тынчайып болмаз саным.

Намазымы эталмадым,
Гюнахларым толгъунчу.
Ёлюмге ийнанмадым,
Сакъалым акъ болгъунчу.

Ата ыразы болмаса,
Азапха тутулурма.
Къыямат кюн анамдан
Мен къалай къутулурма?

Эгеч, къардаш, къоншула,
Жюрек къыйналгъан жанла,
Менден хата кёргенле,
Кечигиз, муслийманла!

Жашлыгъымда ёлмем деп...
Билалмадым халымы.
Жан алыучу келгенде,
Сормай алыр жанымы.

Иймансыз этме, Аллах,
Тилим да тутулгъан кюн.
Дуния ауарам кетер
Жан берип къутулгъан кюн.

Кимди ёлюмню сюйген,
Айтчы бир жууап манга?
Жюз минг жыл жашасанг да,
Ол кёп кёрюнмез санга.

Мен къоба тебиресем,
Чум тыякъгъа тыянып, –
Анда боюн салырма,
Ёллюкме деп, ийнанып.

Иймансыз этме, Аллах, –
Буду сенден тилегим,
Ол кюн бир жетерине
Ийнаннганды жюрегим.

Бир кюн бир ауруу тийип,
Бузулурла халларым –
Бу ишлеген къолларым,
Бу жюрюген санларым.

Не къыйынды, къардашла,
Быллай халла келген кюн,
Дуниядан айырылып,
Татлы жанны берген кюн!

Ахлуларынг, жыйылып,
Санга жиляу этген кюн.
Жуууп, кебин да салып.
Сени алып кетген кюн.

Сени, къабыргъа элтип,
Жер тюбюне кёмген кюн.
Жамауат, айырылып,
Къайтып юйге келген кюн.

Дуниягъа чыкъгъан адам,
Сен ёлюмге хазыр бол.
Ёлюмге мадар билген –
Жууабын айтсынчы ол.

Дуниядан кетген адам –
Келмейди бери къайтып.
Не бек къоркъсакъ да, ёллюкбюз,
Не этеме муну айтып?

Тар къабырда къалырбыз
Тёшексиз, жууургъансыз,
Къарындашсыз, эгечсиз,
Ата, ана, улансыз.

Бу затланы кёрмем дер
Дунияда сени халынг.
Сени азапха тутар
Харамдан жыйгъан малынг.

Къыйынлыгъынг кёп болур,
Санларынг да чирирле.
Къурт болур хар бир санынг,
Жаныуарла жюрюрле.

Дуния, мени алдадынг,
Жокъду сенден да файда!
Бу ишлени кёрлюкге, –
Жаным, ырахатлыкъ къайда!

Башсыз къала къатынла,
Жашсыз къала атала, –
Энтда ненча ёмюрню
Барлыкъды бу къатлана?

Къыйынлыкъгъа буюрдунг
Ёксюз къалгъан баланы,
Баласындан айырдынг
Сарнау салгъан ананы.

Ашамайды, сагъынмай,
Атламайды, абынмай...
Ажал кюню бир жетсе,
Анга дарман табылмай...

Я Разакку, я Аллах,
Къарагъын фазлук бла,
Жаннетде къоншу этгин
Мухаммат Расул бла.