Хар адамда сен кёресе джауунгу,
Оноулашыб зарланнганча халкъ санга,
Айыраса бошалмаучу дауунгу,
Юрген кибик парий айгъа, тубаннга.

Ангыларгъа кюрешгенме халынгы,
Кюрешеме ангыларгъа энтда мен...
Ким эсе да бермегенча хакъынгы,
Адамлагъа ачыулуса бютюн сен.

Бир къашынгы мийик этсенг бирингден,
Хауаны да терк джутады ауузунг,
Чынгаб къоба сен олтургъан джерингден,
Хахайлайса,хырха бола ауазынг.

Адамла уа, ышаралла адамла,
Сен юренчек этгенсе да халынга,
Бек оздурсанг, ала айта аманла,
Кюлгенлерин бередиле джалынга.

Бырнак болуб тебресенг а кетерге,
Кетеринги излемейди джюрегим.
Мен билмейме сеннге къалай этерге,
Гаккыда тюк излеб тургъан, эрегим?

Сынаугъамы берилгенсе сен манга?
Терссе! — десем, ангылайса терсине.
Махтау сёзле айтыб турсам мен санга,
Ол кюн мени санаучанса тенгинге.

Бир кёзюуде алай болад сезимим,
Тииим — кийик, тюшгеи кибик къасабха.
Билялмайма, джетерикмид тёзюмюм?
Да тёземе Аллах берген азабха.

Мен да сени бырнак этиб тебресем,
Сен айтыудан саналлыкъма аманнга...
«Фахмум чакълы хакъ бермеди халкъ!» — деб, сен
Джазарыкъса назму келлик заманнга.

Джюз джылладан джазгъанынгы окъургъа,
Санга ушаш бир назмучу табылыр,
Халкъгъа джарар зат этерик орнуна,
Ол да келлик тёлюлеге тарыгъыр.

Кёлеккенг бла тюйюшгенни къой да сен,
Бир джараулу зат эт джарлы халкъынга!
Фахмунг барды, иннетинги тюзетсенг,
Ёлюмсюзлюк берилликди хакъынга.

1992 дж.