Джата-джата берч болдула санларым,
Джансызлача акъла болуб къолларым,
Къозугъанча тартыналла бутларым,
Ёмюрлеча созулалла тангларым.

Кёзлерими къыссам, анам ийнакълай,
Джукъла да къал... — деб, башымы сылайды,
Джукълагъанча этиб кесек тургъанлай,
Джашчыкъ, къачан келликсе? — деб джылайды.

Джылама, — деб, кёзлерими терк ачсам,
Кёралмайма мен къыйынлы анамы...
Сандыракъдан эсими алыб къачсам,
Ачыгъаным тубан этед дуниямы.

Ма бу джол да, ма бу джол да бир тёзсем! —
Дейме бирде, кёрюб болмай кесими.
Ачыгъаннга тёзалмайын, «дыф» — десем,
Тишлерим бла юзерикме тилими!

Аман кюннге джыйылгъанча къаргъала,
Джоппу-джоппу сагъышла да башыма
Джыйъшалла, меннге айта къаргъышла,
Айта турсакъ, хорларбыз — деб ышана.

Хорлатмазгъа болуш, Аллах, меннге Сен,
Бир себеб бер, бир къарыу бер джаныма.
Хурзугума бир элт мени сау-эсен,
Сау къайтыргъа сёз бергенме анама.

1978 дж.