Меннге «Бойнакъ» болчу, делле,
Къуу сёзюнпо къойчу, делле,
Харам хакъны аша, делле,
Кёрюнмейин джаша, делле,
Биз кюлмесек, кюлме, делле,
Керексизге юрме, делле,
Сынджыргъа бой салчы, делле,
Бизден юлгю алчы, делле,
Былай болгъанд заман, делле,
Итден тёбенд адам, делле,
«Огъай!» — дедим, хап-хап! — делле,
«Уу гаянгы терк джаб!» — делле.

Мен гаямы джабалмадым,
Иги джашха саналмадым.
Исси-исси къабдырдыла,
Гаямы да «джабдырдыла».
Джюрек къалды биягъынлай.
Ит ауазла аны талай.

Заман — къобуз, отуз джылым,—
Ол къобузда отуз къылым,
Сокъдум мен да билгенимча,
Кетмез ючюн крлгенимча.
Алдамадым джамагъатны,
Тас этмезге адам атны.

Хамхот сюртген дженг болмадым,
Миллетимден кенг болмадым,
Адамла бла кёб таныщцым,
Итле бла да, кёб талашдым,
Талансам да, бойсунмадым,
«Бойнакъ» атха турсунмадым!

Шукур, заман ишин этди,
Бойнакълагъа таякъ джетди.
Тохтамасын ма бу тюйюш!
Бу тюйюшге къоша юлюш,
Джангызлыкъдан баш алгъанма,
Джырла джырлаб башлагъанма.
1982—87 дж.