Сёз тауланы къазама да,
«Алтын» табмай къыйналама.
«Багъыр» сёзле джазама да,
Артда окъуб, уялама.

Къаламымы атама да,
Сагъышымда мал кютеме,
Ашаб, тоюб, джатама да,
Бир кесекге «ох» этеме.

Сёз, сыфатха киреди да,
Макъамдан кийим киеди,
Кёз аллыма келеди да,
Келиб тиниме тиеди.

Онгсуннганча кёреди да,
Мыллык атыб чабышады,
Джюрегими кереди да,
Къылларына джабышады.

Ёсюб кючден толады да,
Джюрегиме сыйыналмай...
Чыкъса, ол джыр болады да,
Къоймайды кесин джырлатмай.

Ол джырдан кёл табама да,
Къаламны къолгъа алама,
Кёзлерими джабама да,
Джангызлыкъ бла мен къалама.

Хар ингирни сакълайма да,
Джетсем, кемсиз къууанама...
Пушкин болуб джукълайма да,
Кесим болуб уянама.

1975 дж.