Муссаны къатлап, Тур таууна чыкъдым,
Файгъампардан изми излеп, талчыкъдым.
Тобукъланып, къол жайып, тилек этдим,
Изми жокъ, мухажир азабын чекдим.

Турдан къарадым, Иличи башындан
Элге къараучума эрттен чагъында.
Кёрдюм: адамла палах тузагъында,
Аллахны жууугъунда, узагъында.

Кёреме: кёпдю бахча, ашлыкъ сабан,
Жокъ къуллагъа белни тюзетир заман,
Тохтагъаннга бай кётюреди табан,
Жарлыны сабийи ач, юсю-жалан.

Жер иеси-жут, тебинеди кёзге,
Амал жокъду жарлыгъа ишлемезге,
Мангылайгъа жазылгъанын кёрмезге,
Ишлей-ишлей, аман бла ёлмезге!

Араб жерин къыдырып, аны кёрдюм,
Тур таууна кёп къарап, сейирсиндим:
Жер къайда да не ариу эди дедим,
Аллах, сен барын адам ючюн бердинг.

Да сора былай къыйынлы некди ол?
Кёзю-сокъур, кёлю-такъыр некди ол?
Туууп, жашап, былай факъыр некди ол?
Юйсюзледен, факъырладан толуд жол.

Аны кёре, жюрек жауум бошалды,
Аллах бла узакъ болду ушагъым.
Къарыусузгъа инжиуде жокъ къошагъым,-
Жел кюйдюрген къуу агъачха ушадым.

1910