Дуния бла бек дос болуп не этерсе?
Бир кесекге бу дунияны элтирсе.
Душман болуп, айырылып кетерсе, –
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.

Шат болурса, къууанырса, кюлюрсе,
Тауусулмаз узакъ ёмюр тилерсе,
Барын къоюп, къара жерге кирирсе, –
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.

Жан алмакъны халларындан безерсе,
Азырайылны кёрсенг, умут тизерсе.
Дуниядан къууанчынг бла кетерсе.
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.

Азырайыл келир, алыр жанынгы,
Жан алгъанда къалтыратыр санынгы,
Жууукъларынг талар жыйгъан малынгы.
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.

Сенден Адам ийнамлы эди – айырды,
Кёрдюнг – Хауагъа да не ишле буюрду,
Ненчауланны, алдап, жерге кийирди.
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.

Бир файгъамбар мында отан этмеди.
Ненча алим муратына жетмеди!
Ненчауланны умутлары битмеди!
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.

Айырмады не къул, не бий, не залим,
Мухаммат къалмады мында, не Алий,
Къарачы сен – къоярчамыды хали?..
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.

Бир бирлерин артда къоюп кертиле,
Абу-Бекир, Омар, Осман кетдиле,
Алдауду бу сени кибик кёплеге.
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.

Юч жыйырма тёрт минг набий къойлады,
Ненчалары кетгенде да – тоймады.
Бирине да дуния: «Тохта!» – демеди.
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.

Сен турурса къардаш болуп, дос болуп, –
Ол да санга къадалгъанлай, къаст болуп.
Ахырында сен къалырса тас болуп.
Ийнанма дуниягъа: алдар ол мискин.