Иги сёзню бичакъ кесмез,
Иги сёзню боран элтмез.
Иги сёз отда да кюймез,
Иги сёзге багъа жетмез.

Иги сёзсюз жашау неди?
Тузсуз хантха теппе-тенгди!
Иги сёзню айтхан – эрди!
Акъылы, жюреги кенгди.

Иги сёз – халкъны кючюдю,
Зулмугъа кебин бичеди.
Ол игилени ишиди,
Осаллагъа къамичиди.

Иги сёз къоркъгъанны билмейд,
Байгъа мужурача тиед.
Жарлы юйге ёкюлча киред,
Къыйынлыкъгъа ол онг беред.

Окъ жерине жетип, суууйд,
Суу да бир заманда къуруйд,
Иги сёз сууумаз, къурумаз,
Аны киши тутп тыймаз.

Иги сёз – жомакъды, жырды,
Сёзю барны – кючю барды!
Иги сёзсюз дуния тарды,
Жюрек, жол да къарангыды.

Иги сёз – кёз жарыгъынгды,
Ахлунга айтырыгъынгды.
Жылы отду от жагъангда,
Ол къоруулайд душманынгдан.

Тоюнг, къууанчынг – иги сёз,
Кюнде жубанчынг – иги сёз.
Кюнде тыянчынг – игисёз,
Къаманг, къылычынг – иги сёз.

Иги сёз – жол нёгер болад,
Къыйын кюн биргеннге барад,
Биз ёлсек, иги сёз къалад,
Ол сау къанлагъа жарайд.

Кязим сёзюн бермез сизге,
Зулмуну сюйген бетсизле!
Мени сёзюм – нёгерд тюзге,
Тыянч факъыргъа, ёксюзге!

1905