Ажал деген хапар берип келмейди,
Болжал тилегеннге – болжал бермейди.

Патчахны да патчахлыгъын билмейди,
Жетишгенде, санга соруп алмайды.

Патчахды деп, анга хурмет этмейди,
Хурмет этип келсе, элтмей кетмейди.

Сыйлылыкъдан къоя болса биреуню,
Ажал къабыл эте болса тилеуню, –

Расулланы къояр эди – элтгенди,
Къоймай, экен, кезиу бизге жетгенди.

Бугъуп, къачып не дау этип жюрюрсе,
Бош жер сунуп, аны юйюне кирирсе,

Анда да сен хыр-хыр этип ёлюрсе,
Жанынгы да бу халлада берирсе.

Бир Аллахдан башха – барын жыгъады,
Акъгъа чёргеп, къара жерге сугъады.

Ултха берсенг – унутдум деп кетмейди,
Туура бир такъыйкъа болжал этмейди.

Ол халланы ойлашмайса – телисе,
Бир Аллахны аллына бир кюн келирсе.

Амал эт сен, ажал санга жетгинчи,
Жашлыгъынг да сенден къуру кетгинчи.