Дуния деген – жалгъанды,
Жюрекни ичи тоймайды.
Ажал деген – къатыды.
Къарап кёрсе – къоймайды.

Ажал ауруу алайды:
Санларынга жайылыр.
Ата-ана, эгеч, къарындаш –
Бир биринден айырыр.

Ажал деген алайды:
Марап, кёрюп тутады.
Жуууп тургъан бетинги
Акъыраплай жутады.

Ажал ауруу къызыуду, –
Санларынга жайылыр.
Эки татлы сюйгенни
Бир биринден айырыр.

Ажал ауруу алайды:
Уча келип, къонады,
Тенгсинмеген тенглеринг
Къабыр къанга жонады.

Ажал деген алайды:
Тар мекямгъа жыяды,
«Булбул» деген тилинги,
Сёлешдирмей, тыяды.

Ажал деген алайды:
Туу санланы эритген,
Ана бла баланы
Бир бирине термилтген.

Гюнах ишни кёп этдим,
Ёмюрю ёлмей къаллыкъча.
Энди тюшдюм тузакъгъа,
Аугъа тюшген балыкъча.

Жылым келди алтмышха,
Олтурдум кюн тууушха.
Жолоучугъа жюрюучю –
Жалкъау болдум жумушха.

Чёгючюм жазмай къойду
Суууп кетген темирни.
Мен энди не этейим –
Зыраф этген ёмюрню?

Ахлуларым, келигиз,
Осуятымы – жазыгъыз.
Сыйлы Аллахдан къайтсын,
Къабырымы къазыгъыз.

Алимлеге беригиз
Ёлюгюмю жууаргъа.
Къардашларым, келигиз
Къумгъанымдан къуяргъа.

Кийимими, къалдырмай,
Факъырлагъа беригиз,
Алимлени барын да
Мени кибик кёрюгюз.

Жамауатым, келигиз,
Саф-саф болуп, жыйылып,
Ийман бла ёлейик,
Сыйлы Аллахха сыйынып.

Кезиу манга жетгенди, –
Къалай болур намазым?
Кимни къолуна тюшер
Мен факъырны жаназым?

Дуния деген – бир аман
Минер базар ат болду,
Мен да миндим ол атха –
Бир файдасыз зат болду.

Ёмюрюмю тынчайтмай,
Чёгюч уруп кюрешдим.
Ол къадар къыйынымдан
Бир къат кебин юлешдим.

Жашай-жашай кёп заман,
Ишлей-ишлей тюгендим.
Къарыууму тауусуп,
Тюз артыма жюгюндюм.

Отуз жылымы айтайым –
Къайгъы бла эшикде.
Отуз жылымы айтайым –
Бир къарангы тешикде.

Былай бла ёмюрюм
Тынчайтмайын – бошадым.
Кесим кёре тургъанлай,
Кёрмегеннге ушадым.

1919