Сабанчылыкъ бир хунерди халкъ къолунда,
Уллу къууат, берекетлик барды мында.
Къуллукъ этип, кюн оздурсанг сабангынгда,
Жер къарамы кёрюнеди къарамынгда.

Сабанчыны хакъ мураты – байлыкъ болур,
Жерге, суугъа, адамлагъа таплыкъ болур.
Аны кёзю мамыр къарар дуняилыкъгъа,
Бели талмаз тангдан алгъа тургъанлыкъгъа.

Сабанчыны ал азугъы айран болур,
Сабанчысыз айран, гыржын къайдан болур?
Къызыу кюнде, буздан къоркъа, жауун тилер,
Къургъакълыкъда, ашлыгъыча, сары кюер!

Иш ахлусу – сабан сюрюп, мирзеу себер,
Иги ёгюз, иги арба кеси жетер,
Иши,кючю, сёзю бла болур нёгер,
Махтау демез, кеси келир намыс, дебер.

Кюфле, дуула хазыр этип, кюз да жетер,
Къурт-къумурсха, жан-жаныуар алгъыш этер,
Сабанчыны кёлю жарыкъ, таулагъа тенг,
Кире къуугъан мирзеу кибик анда хатер!

Сабанчыны гъаршха чыгъар миннген аты,
Жетмез анга зар адамны хыянаты,
Игиликге болур аны бар мураты,
Къыяма кюн чекчиз болур шафауаты.

Гиртчи болуп, айтылырла жаш-къушлары,
Жашагъанда кетип болмаз намыслары.
Хар заманда токъ болурла юйю, малы.
Элге, жерге себеп болур жашау халы.

Жарлы адам! Урлукъ салып, рахат болгъун,
Берекетли, беримли да болсун къолунг.
Сабанлагъа тюйюл эсе эрттен жолунг,
Кимге керек бу дуньяда барынг, жогъунг!

1928