Мен анамдан тилеб разылыкъ ала,
Хоншулагъа кёрюнмейин танг ала,
Хурджунумда юч сомум бла, шахаргъа
Атланнганма, киралсам деб окъургъа.

Бир сомуму автобусха берликме,
Бир сомума бир хант юйге кирликме,
«Эки» алсам къыйналгъандан ёллюкме,
Бир сомума юйге къайтыб келликме.

Ма келгенме институтну аллына,
Башлагъанды бурнум кесек салына,
Сюелелле омакъ ата-анала.
Къатларында эркелейле балала.

Бир кесекчик кёлюм къалад джашаугъа...
Буйрукъ болуб, кириб бара сынаугъа,
Ызларына къарайдыла балала,
Кёл этелле атала бла анала.

Тыкъ урулдукъ, эшик бодцу бизге кеб,
«Джан басхан адамы болур?..» — дерле деб,
Мен ызыма кючден-бутдан къарадым,
Ышаръшыб, къолуму да булгъадым.

«Ичигизде джокъду мени таныгъан,
Бёлек джылдан, джырчылагъа болуб хан,
Танытырма барыгъызгъа кесими!» —
Деб атладым, насыб кючлей эсими.

1979 дж.