Айт дей эсегиз да мен айтайым
Сюймеклик бла халымы,
Толгъан айдан джарыкъ, тийген кюнден джылы,
Къоюб тебрегенме нанымы.
Сары сакъалгъа акъ кюмюш урду,
Сюймеклигими джашыра,
Сен булбул чыпчыкъ, бир келмезмисе,
Мени армиягъа ашыра.
Мен армиягъа кетиб барама,
Къал, къууанч бла кёрейим,
Джанынгы чыгъар да бер — дей эсенг ,та,
Сени ауруунгу алсын, берейим.
Сюймеклигиме ийнанмай эсенг,
Ийнаныр кибик этейим,
Бир билегими кесиб алыб,
Белгиге бериб кетейим.
Ий, ийнаныргъа сен нек болмайса,
Мени санларымы тууратмай,
Болсун дерге уа тилинг айланмайд,
Мени бушуу бла джубатмай?
Аскер тамаданы кёлюне не келир
Санларымы саулай элтмесем?
Аны ючюн закон сени терсге сюрмез,
Халкъгъа керти бузукъ этмесенг.
Сагъыш эт, наным, сауну сакъат этсенг,
Аны бир адам да ушатмаз,
Джау джуртха кирсе,
Тахсаны билсе,
Сени Къарачайда джашатмаз.

Мен къазауатха тартылсам, сора,
Джерни этегине атылсам.
Сен Къарачайда эшитмезмисе,
Мен армияда ахсынсам.
Кёрюнмей учхан къоргъашын кесек
Мени джашаудан айырса,
Анангы джаны бла тилейме,
Мени асыраргъа барырса.
Джанынг ауруса тыхсыб джыларса,
Алай болмаса къалырса,
Сора акъ къумачха чырмарса мени,
Къара къабыргъа салырса.
Сиз муну къанын къурутмагъыз — деб,
Тенглериме къаты айтырса,
Къалгъан джылларынгы джашар ючюннге
Сен Къарачайгъа къайтырса.
Осиятымы алыб окъусанг,
Ойлашыб мыйынг ашланыр,
Мен тюзде джангыз, сен тауда хур къыз,
Менснз джашауунг башланыр.
Мен айтырымы унутуб барама,
Да алайма сёзню башласам,
Юч къан тамчыны тамыз бетиме,
Мени кебинлеб бошасанг.
Ол къан тамчыла джюрегиме джетиб,
Джан бла бирге чыгъарла,
Джаным джангырыб, джерни титиретиб,
Къабырымы чачыб чыгъарма!
Танкама миниб сени сагъынсам,
Аны къурч санлары эрирле,
Джюрекде болумну юслерине тюйреб,
Письмоларым санга келирле.
Дюлдюр атымы белинде ойнай,
Мен джер этекге барырма,
Письмоларыма джууаб джазмасанг да
Турналадан хапар алырма.
Кемеме миниб, тенгизге кириб,
Мен джер джюзюнде джюзерме,
Къанындан тоймай, джик дерин къоймай,
Джауну тамырын юзерме.