Джалан тюзде джангыз Терек. Шималны джели
Чапракъларын, бутакъларын джулкъады, белин
Бюкдюреди, соруу белги этеди андан,
Кючю джетсе, айырлыкъды ол джанны сандан.

Бир кесекге джел шаушалса, себеблик таба,
Ахсынады терек къараб чегетге таба...
Терекле уа бир-бирине бола таянчакъ,
Кёб мычымай келлик джелни сакълайдыла сакъ.

Биягъы джел сызгъырады, къутурады бек,
Къоркъурчады сыфатындан эм батыр джюрек,
Джангыз терек ушапъанды джаралы къушха,
Бутакъларын — къанатларын къагъады бошха.

Чегет таба учар эди, ол учалса, терк...
Джангызлыкъны тамырлары бегийдиле бек.
«Нек этгенди къадар мени чегетден эрек?!» —
Дей, белинден сыныб тюшдю къауданнга терек.

Къыямада, хапар сора джууукъдан, тенгден,
«Джангызлыкъгъа» къарайдыла терекле кенгден,
Андан къоркъуб, бир-бирине къысылалла бек.
Тёнгегинден узаяды ол джангыз терек...

1981 дж.