Темир тюеме, терим бара,
Айтрыма арсар бола,
Дайым болама ауара,
Жюрегим ачыудан тола.

Назму этеме, халкъгъа къарап,
Болмайбыз къууанып, жарып.
Ишлейбиз кече, кюн, талып.
Зауукълукъ жокъ, хайыр алып.

Жокъду жерде бизден жазыкъ,
Тиймейд бизге насып жарыкъ
Сыртыбызгъа тиед къазыкъ,
Жокъмуду бизде къан аллыкъ?

Бийленилле иги жерле,
Халкъныкъы – мадул, таш ёрле.
Нелле бизге тюзлюк сёзле,
Ачдан аралгъан тул кёзле…

Жашауубуз болмай жарыкъ,
Къайда барды бизден жазыкъ?
Амал жокъ, ичибиз жанып,
Бийге тюйюлебиз, талып.

Жокъду бизде сауут-саба,
Узалырча бийле таба,
Дауубузну чорт салыргъа,
Душманладан къан алыргъа.

Дуниябызда жокъ къууанчлыкъ,
Бизге жетген юлюш – ачлыкъ.
Келмейди бизге насыплыкъ,
Аны берлик эр – таукел чыкъ!

Кёп бармазла бу зулмула,
Жарылырла къан губула,
Оюлурла патчах журтла,
Тирилирле талгъан бутла.

Тюзлюк жарып, кюнча чыгъар,
Баз бола, зорлукъну жыгъар.
Инжилгенни тюзлюк кёрюр,
Ёксюзге ол юлюш берир.

1900