Энтда айтама, тынгылагъыз,
Айтханымы ангылагъыз.

Сарнау этген къатынлагъа,
Сёз эштмеген къатылагъа

Дин келямын эштдиралсам,
Айтханымы этдиралсам,

Аллах бизге сюйюп къарар,
Ахыратыбызгьа жарар.

Ёлюгю ким тырнагъаннга,
Шош тынгылап туралгъаннга

Ланат этер уллу Аллах,
Мудах болур Расул-уллах.

Къууанчынгда къобуз таууш,
Бушууунгда сарнау таууш –

Аллах ачыуланнган таууш,
Тынгылагъан этсин сагъыш.

Анга ыразыланы жыяр,
Элтип жаханимге къуяр.

Азап кёрюр ёлюк анда,
Сарнасала анга мында.

Забанийле анга келир,
Тюрлю-тюрлю азап берир.

Ала айтырла ол адамгъа,
Ол къалгъанда уллу даугъа.

«Ала айтхан кибикми эдинг?
Ырысхыны сенми бердинг?

Ырысхы бир Аллахданды,
Аланы айтханы жалгъанды». –

Аны кибик ишле болур,
Къабыры аны отдан толур.

Кеси да айтыр: «Бу не ишди?
Манга азап не ючюн тюшдю?!»

Мелеекле айтырла анга:
«Бу азапны берген санга –

Сени сюйген ахлуларынг,
Ала ийген саугъаларынг.

Сени ючюн сарнайдыла,
Санга азап къурайдыла».

Ёлюк айтыр ахлулагъа,
Сарнап азап салгъанлагьа:

«Сизге Аллах азап берсин!
Мени кюнюм сизге келсин!»

Мелеекле этерле жууап:
«Сени къыйнагъанла жиляп –

Кийимлери отдан болур,
Бетлерине от жабылыр,

Этлерине ол жайылыр,
Жазыкълагъа ол табылыр.

Забанийле айтыр анга:
«Энди иги жиля манга!..»

Айтыр: «Энди сарнамайма,
Бетими да тырнамайма.

Ёлгенлеге къыйналама,
Жиляргъа мен уялама».

Забанийле айтыр анга:
«Налат тийишлиди санга!

Дунияда нек уялмадынг?
Аллах деп нек ойламадынг?..»

Алай айтып урурла аны,
Ургъан санын – тюшер саны.

Къычырырла: «Ойлар,– деп,– ол,
Сарнагъанны къояр, – деп, – ол!»

Жети кере урурла аны, –
Ургъан сайын тюшер саны.

Мелеекле анга айтырла:
Игимиди сарнай тургъан?!

Дуния къазауатын этдинг,
Энди саугъасына жетдинг!

Сауут ал да къолунга,
Эт къазауат Аллахынга!

Биз туурадан къарар ючюн,
Ким онглуду – таныр ючюн.

Бир кёрейик, ким хорланыр,
Жаханимге ким быргъалыр!»

Жаханимге сюрюрле аны,
Анга ыразы болгъанланы.

Элтип барып отха атарла,
Жилягъанын тохтатырла.

Бу дунияда сарнаучула,
Ёлюклени махтаучула –

Жаханимде болурла ала,
Эки сатыр айырырла.

Бири турур онгларында,
Бири турур солларында.

Итле бла тенг юрюрле,
Жаханимге кенг сюрюрле.

Къайгъысында бетин жыртхан,
Не да, узалып, чачын жулкъгъан,

Не да тобукъларын ургъан,
Быстырларын жырта тургъан –

Была – кяфыр аламаты,
«Аллахха къазауат» – аты.

Тергесинле акъыллыла,
Тергесинле гитче-уллула.

Жаны кибик ахлусуна,
Азап, ишни акъыл суна,

Быллай уллу азап сала,
Ёлюк былай мудах бола.

Къыямат кюн тюбешгенде,
Ёлюк бла кёрюшгенде,

Айтыр: «Тынчлыгъымы алдынг,
Манга уллу азап салдынг,

Жууукъ эдинг – жаулукъ этдинг,
Татлы эдик – даулукъ этдинг.

Энди сени жауларыкъма,
Къыйынымы дауларыкъма...»

Сюйюп жиляп анга мында,
Жау болурла артда анда.

Тохтатайым энди къалам,
Мындан оздурмайым келям.

Мукъминлеге хатыр этип,
Юч жыйырма сатыр этип,

Дин китапдан муну алгъаннга,
Назму этип салалгъаннга,

Анга нёгер болалгъаннга,
Шартын билип къалалгъаннга

Рахмат этсин уллу Аллах,
«Амин!» десин Расул-уллах!